អ្នកមីង ឈឹម ណេ អាយុ ៦៣ ឆ្នាំ ជាស្រ្តីមេម៉ាយរស់នៅជាមួយកូននិងចៅសរុបចំនួន ៦នាក់ ក្នុងបន្ទុករបស់គាត់ស្ថិត នៅភូមិ សង្កែ ឃុំសង្កែមួយ ស្រុកឆែប ខេត្តព្រះវិហារ។
គ្រួសាររបស់អ្នកមីងក៏ដូចជាគ្រួសារផ្សេងទៀតក្នុងភូមិពីមុនមកគឺពួកគាត់មិនមានទំលាប់ដាំបន្លែ ទ្រង់ទ្រាយធំដែលអាចយកទៅលក់ទៅដល់ទីផ្សារនោះទេ។ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីចុងឆ្នាំ២០១៧ បន្ទាប់ពីមានការរៀបចំចងក្រងជាក្រុមបណ្តុំផលិតបន្លែដែលមានការជួយជ្រោមជ្រែងពីកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយបច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មីដែលធន់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ(ASPIRE )មក គឺពួកគាត់ក៏បានចូលរួមជាសមាជិកបណ្តុំនិងថែមទាំងបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលផ្សេងៗពីកម្មវិធីហើយពួកគាត់បានចាប់ផ្តើមពង្រីកការដាំដុះផងដែរ។
ការងាកចេញពីការដាំតាមទម្លាប់ មកដាំដោយប្រើប្រាស់តាមបច្ចេកទេសត្រឹមត្រូវ អ្នកមីង ឈឹម ណេ អាចរកប្រាក់ចំណូលបានពីការលក់បន្លែប្រមាណជា ២៥០.០០០៛ទៅ៣៥០.០០០៛ក្នុងមួយខែហើយជាប្រចាំជាមួយសមាជិកក្នុងបន្ទុកគ្រួសារ៦នាក់ផ្សេងទៀត អ្នកមីងត្រូវចំណាយលើអាហារហូបចុកប្រចាំថ្ងៃនិងចំណាយលើកិច្ចការចាំបាច់ផ្សេងៗគិតជាទឹកប្រាក់អស់ចន្លោះពី២០០០០០៛ទៅ២៨០០០០៛ក្នុងមួយខែផងដែរ។
លើផ្ទៃដីដាំបន្លែចំនូន៣៦០ម៉ែត្រការ៉េ អ្នកមីងណេបានដាំបន្លែចំរុះគ្នាច្រើនមុខក្នុងនោះមានដូចជាត្រកួន ត្រសក់ ស្ពៃក្រញ៉ាញ់ ស្ពៃជើងទា សណ្តែកគួរ ខ្ទឹមជាដើម។ ហើយក្រៅពីរបរដាំបន្លែដែលអាចផ្តល់កំរៃជាប្រចាំដល់គ្រួសារគាត់នោះ គ្រួសារអ្នកមីង ក៏មានផ្ទៃដីសម្រាប់ធ្វើស្រែចំនួន ៣ ហិកតា និងដីចម្ការ១ហិកតាផងដែរ។ បន្ថែមពីលើនេះអ្នកមីងណេមានទាំងចិញ្ចឹមមាន់ចំនួនប្រមាណ៦០ក្បាល និងទាប្រមាណ២៥ក្បាល សម្រាប់ហូប និងលក់ដូរដើម្បីសម្រួលក្នុងការដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃនិងសម្រាប់ជួយបង្កើនប្រាក់ចំណូលក្នុងគ្រួសារឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងបន្ថែមទៀត។
គ្រួសាររបស់មីងណេមានការយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការងារដាំបន្លែនិងចិញ្ចឹមសត្វណាស់ ហើយកូនៗនិងចៅៗ ក៏តែងតែជួយសម្រួលបន្ទុកការងាររបស់គាត់បានមួយចំនួនធំផងដែរ។
គ្រួសាររបស់ មីង ណេ អាចដាំបន្លែនិងចិញ្ចឹមមាន់បានពេញមួយឆ្នាំ ដោយគាត់មានប្រភពទឹកស្រះរបស់សាលារៀនដែលនៅជាប់និងសួនបន្លែគាត់តែម្តង។ សម្រាប់សួនបន្លែរបស់គាត់វិញ គាត់បានប្រើប្រាស់ កៅស៊ូគ្របរង និងមានទាំង ត្រេបណ្តុះកូនថែមទៀតផង រឺឯការចិញ្ចឹមមាន់ គាត់បានសង់ជាទ្រុងនិងចងរបងជីវៈសុវត្ថិភាពសំណាញហ៊ុំព័ទ្ធយ៉ាងមធ្យ័ត។
អ្នកមីង ណេបានរៀបរាប់ដែរថា គាត់បានរៀនពីបច្ចេកទេសជាច្រើនពីកម្មវិធីASPIRE ក្នុងនោះមានដូចជាការរៀបចំដី ការធ្វើជីកំប៉ុស្ត បច្ចេកទេសចំរុះសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងកត្តាចង្រៃនិងរបៀបដាំបន្លែដោយប្រើកៅស៊ូគ្របរង ដែលអាចដាំបន្លែបានទាំងរដូវប្រាំង និងវស្សា។ ចំពោះការចិញ្ចឹមមាន់វិញគាត់បានរៀនពីការជ្រើសរើសពូជ ការចាក់វ៉ាក់សាំង ការផ្តល់ចំណីនិង វិធីការថែរទាំឲ្យមាន់មានសុខភាពល្អ។
តាមរយះការផ្លាស់ប្តូរពីការដាំតាមទម្លាប់ មកទទួលយកបច្ចេកទេសថ្មី និងងាយស្រួលអនុវត្តន៍រួចមក ធ្វើឲ្យការដាំដុះនិងការចិញ្ចឹមមាន់ទារបស់គាត់គឺកាន់តែទទួលបានផលល្អជាងពេលមុនៗ។ ហើយក្នុងនោះគាត់ចេះរៀបចំឲ្យមានផែនការដាំដុះច្បាស់លាស់ ដោយដាំវិលជុំរួមមាន ការដាំសណ្តែកកួរ ដាំត្រសក់ ស្ពៃជើងទា ស្ពៃក្រញាញ់ ខ្ទឹម និងរួមមានទាំងផ្ទីផងដែរ។
អ្នកមីង ណេ បានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា ក្រៅពីជំនាញបច្ចេកទេសដាំដុះនិងការចិញ្ចឹងរូបគាត់ផ្ទាល់ក៏ទទួលបានជំនាញបន្ថែមលើការចចារតម្លៃ ការលក់កសិផលជាមួយនឹងអ្នកប្រមូលទិញក្នុងភូមិដោយបានតំលៃសមរម្យ ថែមទៀតផង។
ជាងនេះទៅទៀត មីង ណេ នៅតែបន្តរៀន និងទទួលបានការគាំទ្រពីមន្ត្រីបច្ចេកទេស នៃមន្ទីរកសិកម្មថ្នាក់ស្រុក និងថ្នាក់ខេត្ត ដើម្បីបំពេញបន្ថែមលើបច្ចេកទេសដែលគាត់មាន។ ហើយសម្រាប់ព័ត៌មានស្តីពីតំលៃនិងតម្រូវការទីផ្សារទាំងបន្លែនិងមាន់ទាគឺគាត់អាចទទួលបានតាមរយៈការទាក់ទងដោយផ្ទាល់ទៅកាន់ឈ្មួញនៅក្នុងផ្សារឆែបក៏ដូចបណ្តាសមាជិកផ្សេងទៀតនៅក្នុងបណ្តុំផលិតបន្លែដែលគាត់បានចូលរួម ហើយក្រុមឈ្មួញទាំងនោះគឺមកយកបន្លែនិងមាន់ទាជាប្រចាំដល់ចំការរបស់គាត់តែម្តង។ អ្នកមីង ណេ ក៏បានបន្ថែមដោយបញ្ជាក់ដោយខ្លីថា គាត់ដាំអ្វីដែលទីផ្សារត្រូវការ ជាជាងដាំអ្វីដែលគាត់ចង់ដាំ។
