by Linna Chim | Nov 4, 2020 | មន្ទីរកសិកម្មសៀមរាប, ករណីសិក្សា
ខេត្តសៀមរាប៖ លោក ឈាវ ហុង ដែលទទួលបានការគាំទ្រពីកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយបច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មីដែលធន់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុបានប្រកបរបរកសិកម្មចម្រុះលើផ្ទៃដី៤,៦ហិកតាស្ថិតនៅភូមិសំរោង ឃុំសំរោង ស្រុកសូទ្រនិគម ខេត្តសៀមរាប។
លើទំហំផ្ទៃដីប៉ុណ្ណេះគាត់បានចែកដីកសិកម្មជាបីផ្នែកមានដូចជាស្រះចិញ្ចឹមត្រីចំនួន៥ រោងចិញ្ចឹមមាន់ រោងបណ្តុះផ្សិត សួនដំណាំនិងមានទាំងរោងដាំបន្លែជាដើម។
បើតាមការបញ្ជាក់បន្ថែមពីកសិករឈាវ ហុង បានអោយដឹងថាសព្វថ្ងៃនេះគាត់មានផ្ទះសណាញ់សម្រាប់ដាំបន្លែចំនួន៦ដែលអាចផ្គត់ផ្គង់បន្លែជាប្រចាំទៅកាន់ភោជនីយដ្ឋានចំនួន៦នៅទីរួមខេត្តសៀមរាប ហើយនិងផ្គត់ផ្គង់បន្លែបានមួយចំនួនផ្សេងទៀតនៅផ្សារក្នុងតំបន់ផងដែរ។
គាត់ក៏បានបង្ហើបពីប្រាក់ចំណូលដែលគាត់ទទួលបានពីរបរកសិកម្មចម្រុះនេះដែរថាមួយថ្ងៃគាត់អាចរកបានចំណូលមិនតិចជាង២៥០ដុល្លានោះទេ។
by Linna Chim | Jul 8, 2020 | មន្ទីរកសិកម្មកំពង់ចាម, ករណីសិក្សា
ខេត្តកំពង់ចាម៖ ដោយបានទទួលការគាំទ្រនូវបច្ចេកទេសថ្មី តាមរយៈការប្រើប្រាស់និងដាំដុះក្នុងផ្ទះសំណាញ់ពីកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយបច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មី ដែលធន់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ (ASPIRE) កសិករ ឃាង ស៊ីផូ នៅភូមិព្រែកជីក សង្កាត់សំបួរមាស ក្រុងកំពង់ចាម ក៏បានដាំដុះដំណាំបន្លែសុវត្ថិភាពក្នុងវគ្គទី១ លើផ្ទៃដីក្នុងផ្ទះសំណាញ់ ទំហំ ១០×៣៦ម (៣៦០ម៉ែត្រការ៉េ) ហើយបន្លែទាំងនោះមានដូចជាស្ពៃចង្កឹះ ស្ពៃតឿ ស្ពៃក្ងោក ស្ពៃផ្កា ស្ពៃឆាយស៊ីម និងខាត់ណាដើមផងដែរ។
លើទំហំផ្ទៃដីប៉ុណ្ណេះ កសិករ ឃាង ស៊ីផូ គឺអាចទទួលបានបរិមាណផលសរុបក្នុងការដាំដុះវគ្គទី១នេះមកវិញបានចំនួន ៥៥០គក្រ និងលក់បានតម្លៃជាមធ្យម ៦ ០០០រៀល/គក្រ។ ហើយក្នុងវគ្គទី១ដែលមានរយៈពេល១ខែកន្លះ គាត់អាចទទួលបានប្រាក់ចំណូលពីការដាំដុះ សរុបបានចំនួន ៣លាន ៣០ម៉ឺនរៀល។
គួរបញ្ជាក់ថាបន្លែសវុត្ថិភាពរបស់កសិករ ឃាង ស៊ីផូ ក៏ទទួលបានការបញ្ជាក់វិញ្ញាបនបត្រការអនុវត្តកសិកម្មល្អ(GAP)ពីមន្ទីរកសិកម្ម រក្ខាប្រមាញ់និងនេសាទខេត្តកំពង់ចាមហើយបច្ចុប្បន្ននេះគាត់ក៏បាននឹងកំពុងរៀបចំការដាំដុះវគ្គទី២បន្តទៀតផងដែរ៕
by Linna Chim | Jul 7, 2020 | ករណីសិក្សា, មន្ទីរកសិកម្មព្រះវិហារ
ខេត្តព្រះវិហារ៖ លោកស្រី ងួន សុខុម ជាកសិករឆ្នើមដាំបន្លែ អាយុ ៤៣ ឆ្នាំ និងស្វាមីឈ្មោះ សំ រ៉ាត់ អាយុ ៤១ រស់នោះភូមិ កំពត ឃុំរហ័ស ស្រុករវៀង ខេត្តព្រះវិហារ។
គ្រួសាររបស់គាត់គឺបានប្រកបរបរដាំបន្លែចម្រុះតាំងពីឆ្នាំ១៩៩៧លើផ្ទៃដី២០ម៉ែត្រការ៉េតែតាំងពីបានចូលរួមជាមួយកម្មវិធីASPIREនៅឆ្នាំ២០១៦មក គ្រួសាររបស់គាត់បានពង្រីកផ្ទៃដីដាំដុះនៅឆ្នាំ២០១៧ចំនួន១០០ម៉ែត្រការ៉េនិងពេលបច្ចុប្បន្នបានពង្រីកបន្ថែមរហូតដល់ទៅ៥០០០ម៉ែត្រការ៉េ។
លោកស្រីបន្តទៀតថា ដោយមានការជួយជ្រោមជ្រែងទាំងបច្ចេកទេស និង សម្ភារមួយចំនួន ព្រមទាំងសម្របសម្រួលផ្នែកទីផ្សារពីកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយបច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មីដែលធន់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាត(ASPIRE) បានធ្វើអោយលោកស្រីបានដឹងកាន់តែច្រើនអំពីតម្រូវការ និងតម្លៃបន្លែ ព្រមទាំងបង្កើតបណ្ដាញទីផ្សារក្នុងតំបន់ផងដែរ។
លោកស្រីបន្តទៀតថា ការចំណាយលើ កំលាំងពលកម្ម រៀបចំដី លើករងបន្លែ ពូជ សម្ភារផ្សេងៗ និងការប្រមូលផល គឺអស់ចំនួន ៨,០០០,០០០ រៀលក្នុងមួយឆ្នាំ (ចំពោះសម្ភារគាត់អាចប្រើប្រាស់បានចំនួន ៦ដង) និងទទួលបានប្រាក់ចំណូលពីការលក់បន្លែវិញបានចំនួន ៦,៩០០,០០០រៀល ក្នុងមួយវដ្ដនៃដំណាំ(១ដង)។
លោកស្រីបន្តទៀតថា យ៉ាងហោចក្នុងមួយឆ្នាំ គាត់ទទួលបានប្រាក់ចំណូលចំនួន ៤១,៤០០,០០០ រៀល ពីការលក់បន្លែជាប្រចាំ ហើយគាត់ទទួលបានប្រាក់ចំណេញសរុបប្រចាំឆ្នាំបានចំនួន ៣៣,៤០០,០០០រៀល ក្រៅពីនេះគាត់ក៏មានផ្ទៃដីធ្វើស្រែ ២ហិកតា និងចិញ្ចឹមសត្វ(សត្វជ្រូក និងសត្វមាន់)ជាលក្ខណៈគ្រួសារថែមទៀតផង៕
by Linna Chim | Apr 23, 2020 | ករណីសិក្សា, មន្ទីរកសិកម្មបាត់ដំបង
លោ
កពូ ប្រាក់ ហ៊ាប ជាកសិកររស់នៅភូមិចំការអូរ ឃុំកន្ទឺ២ ស្រុកបាណន់ ខេត្តបាត់ដំបង។
ពីកសិករ ដែលមានដីស្រែតែ១០រ៉ៃ ដែលទទួលបានប្រាក់ចំណូលត្រឹមតែ ៣លានរៀលក្នុងមួយឆ្នាំ បច្ចុប្បន្ននេះ រូបគាត់ក្លាយជាកសិករចិញ្ចឹមមាន់ស្រែយកសាច់ និងភ្ញាស់កូនមាន់លក់តាមរយៈការផ្តល់នឹងការគាំទ្រមួយផ្នែក មានជាសម្ភារៈកសិកម្ម និងសេវាបច្ចេកទេស ពីមន្ទីរកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទខេត្តបាត់ដំបង នៃកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយ បច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មីដែលធន់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ(ASPIRE) កាលពីឆ្នាំ២០១៨។
លោកពូ ប្រាក់ ហ៊ាប ក៏ទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលពីកម្មវិធីASPIREលើបច្ចេកទេសចិញ្ចឹមមាន់និងភ្ញាស់កូនមាន់មានដូចជាការធ្វើចំណី ការធ្វើទ្រុង ការពិនិត្យមើលស៊ុត ការដាក់កម្រិតកំដៅនិងការចាក់វ៉ាក់សាំងជាដើម។
រូបគាត់បានបញ្ជាក់អោយដឹងដែរថាភាពជោគជ័យរបស់គាត់បានមកដល់ពេលនេះគឺកើតចេញពីការទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលដែលធ្វើអោយរូបគាត់មានជំនាញច្បាស់លាស់ហើយធ្វើអោយមាន់របស់គាត់មានភាពធន់ទៅនឹងជំងឺផ្សេងៗទាំងរដូវប្រាំងនិងរដូវភ្លៀង។
ក្រោយពីការផ្លាស់ប្តូររបរជាចំបងពីការធ្វើស្រែមកការចិញ្ចឹមមាន់និងភ្ញាស់កូនមាន់វិញនោះ លោកពូប្រាក់ ហ៊ាប អាចទទួលបានប្រាក់ចំណូល ពីការលក់មាន់យកសាច់ និងកូនមាន់របស់គាត់ រហូតដល់ទៅ៣០លានរៀលក្នុងមួយឆ្នាំដោយចំណូលទាំងនេះគឺរូបគាត់បានកាត់កងការចំណាយទាំងអស់រួមមានទាំងថ្លៃទិញចំណីមាន់ ទឹក ភ្លើងអគ្គីសនី ទិញពងមាន់ និងកំលាំងពលកម្មជាដើម។
សមិទ្ធិផលទាំងអស់នេះ មន្ទីរកសិកម្មរុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទខេត្តបាត់ដំបង បានកំពុងខិតខំប្រឹងប្រែង យកចិត្តទុកដាក់ជម្រុញបន្ថែមលើវិស័យផលិតកម្មកសិកម្ម ដើម្បីរួមចំណែកជាមួយរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ក្នុងការបង្កើន ប្រាក់ចំណូលដល់គ្រួសារកសិករ និងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រនៅកម្ពុជា។
by Linna Chim | Feb 27, 2020 | ករណីសិក្សា, មន្ទីរកសិកម្មពោធិ៍សាត់
លោក អឿន ចន្ថា អាយុ ៤៤ ឆ្នាំ និងប្រពន្ធឈ្មោះ ចក សាវឿន អាយុ ៤០ ឆ្នាំ មានកូនប្រុស២នាក់ ដោយកូនទីមួយអាយុ ២៣ ឆ្នាំ និងកូនទីពីអាយុ ១៩ ឆ្នាំ។ គ្រួសាររបស់លោកពូសព្វថ្ងៃ មាន របរ ជាអ្នកធ្វើស្រែ ហើយរូបគាត់ក៏ជាប្រធានគណៈកម្មការត្រួតពិនិត្យ សហគមន៍ កសិកម្មផ្ទះរុង ស្ថិតនៅក្នុងភូមិ ព្រហស្បតិ៍ក្បាល ឃុំ ផ្ទះរុង ស្រុកភ្នុំក្រវាញ ខេត្តពោធិ៍សាត់ ។
កំពុងអង្គុយសរសេរបណ្តើរ និយាយបណ្តើរ លោក ចន្ថា បានរៀបរាប់ប្រាប់ថាពីមុនមកគាត់ ជាកសិករប្រកបរបរធ្វើស្រែធម្មតា តាមតែទំលាប់ប៉ុន្តែ ក្រោយមកគាត់បានចូលរួម ជាមួយក្រុមកសិករផលិត ស្រូវពូជហើយបានស្ម័គ្រចិត្តអនុវត្តន៍ជាកសិករធ្វើបង្ហាញក្នុង គម្រោងលើកកម្ពស់ក្រុមផលិតពូជស្រូវផ្សាភ្ជាប់ខ្សែច្រវ៉ាក់ផលិតកម្មទីផ្សារនៃកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយបច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មីដែលធន់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ(ASPIRE) ក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់។
នៅក្នុងផ្នែកមួយនៃគម្រោងលើកកម្ពស់ក្រុមផលិតពូជស្រូវផ្សាភ្ជាប់ខ្សែច្រវ៉ាក់ផលិតកម្មទីផ្សារ នៅក្នុងខែ ឆ្នូរ ឆ្នាំ ២០១៧ លោក អឿន ចន្ថា ត្រូវបានជ្រើសរើសជាកសិករផលិតពូជធ្វើបង្ហាញ ។ លោក អឿន ចន្ថា បានរៀបរាប់អោយដឹងថា មុនចូលរួមគម្រោង “ខ្ញុំមិនមានជំនាញក្នុងការធ្វើស្រែឬការផលិតពូជស្រូវឡើយ ខ្ញុំនៅផ្ទះធ្វើស្រែតាមតែទំលាប់ និងមានការចិញ្ចឹមមាន់តិចតួចហើយខ្ញុំអាចរកប្រាក់ចំណូលបានក្នុងមួយខែត្រឹមតែ ៤.០០.០០០ រៀល ក្នុងមួយខែ ហើយប្រាក់ចំណូលប៉ុណ្ណេះមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការក្នុងគ្រួសារទេ ។“ លោកបានពោល ទៀតថាការធ្វើស្រែតាមទំលាប់មានហានិភ័យខ្ពស់ជាមួយការកើតជងឺលើស្រូវ និង ការបំផ្លាញពីសត្វល្អិតជាដើម។រូបគាត់បានបញ្ជាក់យ៉ាងដូចនេះទៀតថា« ខ្ញុំមិនយល់ ពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការស្ទួងស្រូវមួយដើម និង មិនជឿរជាក់ថា អាចទទួលបានទិន្នផលច្រើនទេ ហើយសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ជី ពូជ និងថ្នាំ កសិកម្មវិញក៍មិនមានប្រសិទ្ធ ភាព និង ចំណាយលុយច្រើន ដោយពេលខ្លះការប្រើជីឬថ្នាំបែរជាធ្វើអោយស្រូវខូចទាំងស្រុងតែម្តងក៍មាន។ ព្រោះថារូបគាត់ផ្ទាលល់មិនបានស្គាល់ពីជម្ងឺ ឬបញ្ហាផ្សេងៗ ដែលកើតលើ ដំណាំស្រូវ ម្យ៉ាងទៀតការប្រែប្រួលអាកាសធាតុក៏ជាបញ្ហាផងដែរដែលបាន ធ្វើអោយការផលិតស្រូវសុមាលី មានការលំបាកនិង ជួបហានីភ័យខ្ពស់នោះ ។
ក្រោយពីបានចូលរួមមជាកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយបច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មីដែលធន់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុនិងបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលពីក្រុមអ្នកជំនាញកសិកម្មមកបច្ចុប្បន្ននេះលោកអឿន ចន្ថា ក៏ហាក់មានជំនាញច្បាស់លាស់ទាំងការធ្វើស្រែស្រូវចំណី និងការផលិតពូជស្រូវ (ការផលិត ស្រូវពូជសំរាប់លក់) ពិសេសការប្រើ ប្រាស់ពូជដែលធន់និងគ្រោះរាំងស្ងួត។
រូបគាត់បានអះអាងយ៉ាងដូចនេះថា«ខ្ញុំបានពង្រឹងការអនុវត្តន៍ការផលិតពូជស្រូវរបស់ខ្ញុំដោយប្តូរមកប្រើប្រាស់ពូជសែនក្រអូបវិញ ដែលពូជនេះអាចជួយកាត់បន្ថយ ហានីភ័យនៃគ្រោះរាំងស្ងួតបាន ហើយខ្ញុំក៏បានចូលរួមការអនុវត្តន៍តាមបច្ចេកទេសដែលបានបង្រៀន និងដឹកនាំអនុវត្តន៍ផ្ទាល់នៅវាលស្រែ ដោយបុគ្គលិក អង្គការ អភិវឌ្ឍន៍ និងការពារបរិស្ថាន ។ »
បន្ទាប់ពីមានជំនាញលើបច្ចេកទេសច្បាស់លាស់មក ផលស្រូវរបស់លោកចន្ថាក៏មានចំនួនកើនឡើងហើយជាមធ្យមគាត់ អាចរកបានប្រាក់ចំណូលពីការលក់ស្រូវ ចំណីគិត ក្នុងមួយខែបាន ១០០.០០០ រៀល ទៅ ១៥០.០០០ រៀល និង លក់ស្រូវពូជបាន ២០០.០០០ រៀលក្នុងមួយរដូវ ។
ដោយបានទទួលការណែនាំ ពីបុគ្គលិកអង្គការអង្គការ អភិវឌ្ឍន៍ និងការពារបរិស្ថានហៅកាត់ថា EPDO លើការឆ្លើយតបនិងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ រូបគាត់ និងប្រពន្ធរបស់គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសប្រើប្រាស់ពូជស្រូវសែនក្រអូបព្រោះពូជនេះមានរយៈពេលខ្លី មិន ប្រកាន់រដូវ មានទីផ្សារ មានតម្លៃខ្ពស់ផង និងអាចឆ្លើយតបទៅនិងការប្រែប្រួលអាកាស់ធាតុដូចជាបញ្ហារាំងស្ងួតថែមទៀតផង។
លោកពូចន្ថាបានបញ្ជាក់អះអាងពីចំណេះដឹងដែលគាត់បានទទួលពីការបណ្តុះបណ្តាលមកថា«ខ្ញុំបានយល់ ដឹងពីបច្ចេកទេសនៃការប្រើប្រាស់ជី និងថ្នាំកសិកម្ម ហើយស្គាល់ពីបញ្ហាកើតលើដំណាំស្រូវ និងវីធីសាស្រ្តដោះស្រាយ ច្បាស់លាស់ជាងមុន»
បច្ចេកទេសផ្សេងៗដែលលោកពូចន្ថាទទួលបានពីការបណ្តុះបណ្តាលគឺមានដូចជាការរៀបចំដី ការប្រើប្រាស់ថ្នាំនិងជីបំប៉ន ការតាមដានពិនិត្យមើលលើកត្តាចង្រៃបំផ្លាញដំណាំស្រូវ និងវិធីសាស្រ្តទប់ស្កាត់ និង កំចាត់សត្វចង្រៃ ការព្យាបាល និងការប្រមូលផលដែលមិននបណ្តាលអោយមានការបាត់បង់ ទិន្នផលច្រើនជាដើមលើសពីនេះគាត់ក៏យល់ដឹងបន្ថែមពី អត្ថប្រយោជនៃការប្រើប្រាស់ពូជសុទ្ធពូជដែលមានហានីភ័យទាបចំពោះគ្រោះរាំងស្ងួត និងធ្វើអោយ រូបគាត់មិនប្រឈមហានិភ័យខ្ពស់ដូចមុនទៀតទេ ។
លោក អឿន ចន្ថា បានពោលបញ្ជាក់ថារូនគាត់គឺពិតជាមានការផ្លាស់ប្តូរហើយ ការផ្លាស់ប្តូរនេះមានន័យថា រូបគាត់ចាប់ផ្តើមមានជំនាញបច្ចេកទេសច្បាស់លាស់និងបានយល់ដឹងពីការធ្វើស្រែដែលអាចឆ្លើយតបទៅនិងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ អ្នកភូមិបានទទួលស្គាល់គាត់ថាជាមនុស្សដែលមានលទ្ធភាពផ្គត់ផ្គង់ស្រូវពូជប្រកបដោយគុណភាពនិងអាចចែករំលែកចំណេះដឹងពីកសិកម្មទៅដល់កសិករផ្សេងទៀតដែលកំពុងជួបប្រទះបញ្ហារទាក់ទិនទៅនឹងការដាំដុះរបស់ពួកគេផងដែរ។
លោក ចន្ថាបាននិយាយដោយខ្លីថា« ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តជាមួយជំនាញរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តក្នុងការបង្រៀន និងការចែករំលែកជំនាញបច្ចេកទេសរបស់ខ្ញុំ ៕ »
by Linna Chim | Feb 18, 2020 | ករណីសិក្សា, មន្ទីរកសិកម្មព្រះវិហារ
អ្នកមីង ឈឹម ណេ អាយុ ៦៣ ឆ្នាំ ជាស្រ្តីមេម៉ាយរស់នៅជាមួយកូននិងចៅសរុបចំនួន ៦នាក់ ក្នុងបន្ទុករបស់គាត់ស្ថិត នៅភូមិ សង្កែ ឃុំសង្កែមួយ ស្រុកឆែប ខេត្តព្រះវិហារ។
គ្រួសាររបស់អ្នកមីងក៏ដូចជាគ្រួសារផ្សេងទៀតក្នុងភូមិពីមុនមកគឺពួកគាត់មិនមានទំលាប់ដាំបន្លែ ទ្រង់ទ្រាយធំដែលអាចយកទៅលក់ទៅដល់ទីផ្សារនោះទេ។ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីចុងឆ្នាំ២០១៧ បន្ទាប់ពីមានការរៀបចំចងក្រងជាក្រុមបណ្តុំផលិតបន្លែដែលមានការជួយជ្រោមជ្រែងពីកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយបច្ចេកទេសកសិកម្មថ្មីដែលធន់ទៅនឹងការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ(ASPIRE )មក គឺពួកគាត់ក៏បានចូលរួមជាសមាជិកបណ្តុំនិងថែមទាំងបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលផ្សេងៗពីកម្មវិធីហើយពួកគាត់បានចាប់ផ្តើមពង្រីកការដាំដុះផងដែរ។
ការងាកចេញពីការដាំតាមទម្លាប់ មកដាំដោយប្រើប្រាស់តាមបច្ចេកទេសត្រឹមត្រូវ អ្នកមីង ឈឹម ណេ អាចរកប្រាក់ចំណូលបានពីការលក់បន្លែប្រមាណជា ២៥០.០០០៛ទៅ៣៥០.០០០៛ក្នុងមួយខែហើយជាប្រចាំជាមួយសមាជិកក្នុងបន្ទុកគ្រួសារ៦នាក់ផ្សេងទៀត អ្នកមីងត្រូវចំណាយលើអាហារហូបចុកប្រចាំថ្ងៃនិងចំណាយលើកិច្ចការចាំបាច់ផ្សេងៗគិតជាទឹកប្រាក់អស់ចន្លោះពី២០០០០០៛ទៅ២៨០០០០៛ក្នុងមួយខែផងដែរ។
លើផ្ទៃដីដាំបន្លែចំនូន៣៦០ម៉ែត្រការ៉េ អ្នកមីងណេបានដាំបន្លែចំរុះគ្នាច្រើនមុខក្នុងនោះមានដូចជាត្រកួន ត្រសក់ ស្ពៃក្រញ៉ាញ់ ស្ពៃជើងទា សណ្តែកគួរ ខ្ទឹមជាដើម។ ហើយក្រៅពីរបរដាំបន្លែដែលអាចផ្តល់កំរៃជាប្រចាំដល់គ្រួសារគាត់នោះ គ្រួសារអ្នកមីង ក៏មានផ្ទៃដីសម្រាប់ធ្វើស្រែចំនួន ៣ ហិកតា និងដីចម្ការ១ហិកតាផងដែរ។ បន្ថែមពីលើនេះអ្នកមីងណេមានទាំងចិញ្ចឹមមាន់ចំនួនប្រមាណ៦០ក្បាល និងទាប្រមាណ២៥ក្បាល សម្រាប់ហូប និងលក់ដូរដើម្បីសម្រួលក្នុងការដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃនិងសម្រាប់ជួយបង្កើនប្រាក់ចំណូលក្នុងគ្រួសារឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើងបន្ថែមទៀត។
គ្រួសាររបស់មីងណេមានការយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការងារដាំបន្លែនិងចិញ្ចឹមសត្វណាស់ ហើយកូនៗនិងចៅៗ ក៏តែងតែជួយសម្រួលបន្ទុកការងាររបស់គាត់បានមួយចំនួនធំផងដែរ។
គ្រួសាររបស់ មីង ណេ អាចដាំបន្លែនិងចិញ្ចឹមមាន់បានពេញមួយឆ្នាំ ដោយគាត់មានប្រភពទឹកស្រះរបស់សាលារៀនដែលនៅជាប់និងសួនបន្លែគាត់តែម្តង។ សម្រាប់សួនបន្លែរបស់គាត់វិញ គាត់បានប្រើប្រាស់ កៅស៊ូគ្របរង និងមានទាំង ត្រេបណ្តុះកូនថែមទៀតផង រឺឯការចិញ្ចឹមមាន់ គាត់បានសង់ជាទ្រុងនិងចងរបងជីវៈសុវត្ថិភាពសំណាញហ៊ុំព័ទ្ធយ៉ាងមធ្យ័ត។
អ្នកមីង ណេបានរៀបរាប់ដែរថា គាត់បានរៀនពីបច្ចេកទេសជាច្រើនពីកម្មវិធីASPIRE ក្នុងនោះមានដូចជាការរៀបចំដី ការធ្វើជីកំប៉ុស្ត បច្ចេកទេសចំរុះសម្រាប់ការគ្រប់គ្រងកត្តាចង្រៃនិងរបៀបដាំបន្លែដោយប្រើកៅស៊ូគ្របរង ដែលអាចដាំបន្លែបានទាំងរដូវប្រាំង និងវស្សា។ ចំពោះការចិញ្ចឹមមាន់វិញគាត់បានរៀនពីការជ្រើសរើសពូជ ការចាក់វ៉ាក់សាំង ការផ្តល់ចំណីនិង វិធីការថែរទាំឲ្យមាន់មានសុខភាពល្អ។
តាមរយះការផ្លាស់ប្តូរពីការដាំតាមទម្លាប់ មកទទួលយកបច្ចេកទេសថ្មី និងងាយស្រួលអនុវត្តន៍រួចមក ធ្វើឲ្យការដាំដុះនិងការចិញ្ចឹមមាន់ទារបស់គាត់គឺកាន់តែទទួលបានផលល្អជាងពេលមុនៗ។ ហើយក្នុងនោះគាត់ចេះរៀបចំឲ្យមានផែនការដាំដុះច្បាស់លាស់ ដោយដាំវិលជុំរួមមាន ការដាំសណ្តែកកួរ ដាំត្រសក់ ស្ពៃជើងទា ស្ពៃក្រញាញ់ ខ្ទឹម និងរួមមានទាំងផ្ទីផងដែរ។
អ្នកមីង ណេ បានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា ក្រៅពីជំនាញបច្ចេកទេសដាំដុះនិងការចិញ្ចឹងរូបគាត់ផ្ទាល់ក៏ទទួលបានជំនាញបន្ថែមលើការចចារតម្លៃ ការលក់កសិផលជាមួយនឹងអ្នកប្រមូលទិញក្នុងភូមិដោយបានតំលៃសមរម្យ ថែមទៀតផង។
ជាងនេះទៅទៀត មីង ណេ នៅតែបន្តរៀន និងទទួលបានការគាំទ្រពីមន្ត្រីបច្ចេកទេស នៃមន្ទីរកសិកម្មថ្នាក់ស្រុក និងថ្នាក់ខេត្ត ដើម្បីបំពេញបន្ថែមលើបច្ចេកទេសដែលគាត់មាន។ ហើយសម្រាប់ព័ត៌មានស្តីពីតំលៃនិងតម្រូវការទីផ្សារទាំងបន្លែនិងមាន់ទាគឺគាត់អាចទទួលបានតាមរយៈការទាក់ទងដោយផ្ទាល់ទៅកាន់ឈ្មួញនៅក្នុងផ្សារឆែបក៏ដូចបណ្តាសមាជិកផ្សេងទៀតនៅក្នុងបណ្តុំផលិតបន្លែដែលគាត់បានចូលរួម ហើយក្រុមឈ្មួញទាំងនោះគឺមកយកបន្លែនិងមាន់ទាជាប្រចាំដល់ចំការរបស់គាត់តែម្តង។ អ្នកមីង ណេ ក៏បានបន្ថែមដោយបញ្ជាក់ដោយខ្លីថា គាត់ដាំអ្វីដែលទីផ្សារត្រូវការ ជាជាងដាំអ្វីដែលគាត់ចង់ដាំ។
